26-12-2012

Ik heb intussen een beetje uitgezocht hoe deze blog werkt, en al een aantal dingen aangepast. 

In deze 2e blog zou ik wat vertellen waarom ik een blog wil bij gaan houden. 

Mijn voornaamste reden dat ik een blog wil bij houden is dat ik op 21, 22 en 23 juni ga fietsen voor ride for hope. Dit is een benefiet-fietstocht die gefietst gaat worden in 6 ettapes van 125 km per ettape. Ik ga 4 ettapes fietsen en dus een toch maken door heel Nederland van 500 km. Dit ga ik niet alleen doen, dit ga ik samen met mijn neefje nichtje en tante doen. Deze fietstocht ga ik doen om zo veel geld op te kunnen halen voor meer onderzoeken naar kanker. In dit geval gaan alle donaties naar stophersentumoren.nl. 

Waarom ga ik nou deze slopende fietstocht maken? 

Afgelopen zomer kregen wij te horen dat mijn stiefvader (de man van mijn moeder) kanker heeft. Op dat moment stonden wij ook op het punt om onze droomreis te gaan maken. Toen we dit te horen kregen wisten we nog niet precies welke vorm van kanker hij had. We wisten ook niet precies wat ons te wachten stond. Een ding wisten we wel en dat was dat de kanker al heel heftig was en dat Harry er heel heel hard voor moest vechten om de kanker te overleven. 

We hebben toch besloten om onze droomreis naar Amerika en Canada te gaan maken. Achteraf gezien ben ik er erg blij om dat we dat ook hebben gedaan. We hebben ontzettend genoten van deze reis. Ondanks dat hebben we wel telkens contact gehouden met Nederland om te vragen hoe het ging. Gelukkig bleef alles redelijk stabiel. We hebben onze reis af kunnen maken. Bij thuiskomst kregen we wel te horen dat Harry druk bezig was om zijn wensen lijstje te maken en alles te gaan doen wat er op stond. De tijd begon te dringen. Meteen het weekend erop hebben we met de hele familie een heerlijk weekendje op de zeilboot gehad. Dit was echt een grote hobby van Harry. Hij genoot ontzettend van dit weekend. Helaas maandag na het weekend ging het weer een stukje slechter met hem. De tumoren in zijn lichaam waren weer gaan groeien. Het was toen nog steeds niet helemaal duidelijk waar de kanker vandaan kwam. Kort daarna kregen we wel de uitslag en het zou gaan om een melanoom (huidkanker). De kanker groeide als een razende door zijn hele lichaam. Al snel lukte het Harry niet meer om zijn lijstje volledig af te werken omdat dit te vermoeiend voor hem was. In september kon hij eindelijk starten met de chemokuren. Hij had gelukkig weinig last van de chemo's en werd ook niet kaal. Maar helaas kwam het verdrietige nieuws dat de kuren niet hebben aangeslagen en dat de kanker in zijn lichaam nog verder is gaan groeien. Er zaten intussen ook al 3 tumoren in zijn hoofd. Om te voorkomen dat de tumoren groter werden werd hij bestraald. Hier werd hij wel wat zieker van en helaas viel zijn haar toch uit. 

In Oktober is mijn oom en mijn tante nog naar Nederland toe gekomen en hebben we met de hele familie nog een hele mooie dag gehad in de Apeheul. Harry was op zijn opperbest en genoot van alles en  iedereen. 

Intussen bleef de kanker maar doorgroeien en Harry werd steeds zieker. Maar bovenal hij genoot zeker wel van iedereen die hem kwam bezoeken. Begin november heeft hij nog bezoek gekregen van zijn vrienden uit Frankrijk. Ondanks dat hij heel erg moe was hebben ze met zijn allen door heel Amersfoort lekker kunnen wandelen. Hij heeft plekjes gezien van Amersfoort die hij in al die jaren dat hij er woont nog niet heeft gezien. 

Maar helaas de dag nadat zijn Franse vrienden weg waren ging het weer slechter met Harry. Hij moest weer naar het ziekenhuis en kreeg daar te horen dat de artsen helaas niks meer voor hem konden betekenen. De kanker heeft zijn lichaam ingehaald en hij is nu echt te ziek voor verdere behandelingen. Harry werd overgedragen naar de huisarts. Al in een eerder stadium heeft hij met de huisarts besloten als het zover is dat hij verlost wil worden van zijn leiden. Er is weer gesproken met de huisarts en Harry mocht zelf aangeven wanneer het zover zou zijn. Mijn dochter Nina heeft in die maanden dat hij ziek was bijna wekelijks cakejes en koekjes gebakken. Hier genoot hij ontzettend van. In de laatste paar weken kon hij helemaal niks meer eten. Dus heeft Nina tekeningen gemaakt met allemaal lekkere cakejes. 

Vanaf de dag dat hij heeft besloten dat hij niet meer verder wilde hebben we allemaal heel mooi en intens afscheid mogen nemen van hem. In het weekend kwamen er nog wat vrienden van hem en mijn moeder langs. Ondanks dat hij zo moe was en moeilijk kon ademen en niks kon eten en alle pijn heeft hij zo genoten van deze avond. Hij wilde gewoon niet dat ze weg gingen en vroeg nog of mijn moeder nog een lekkere fles wijn open kon trekken. Ze hebben met elkaar van alles en nog wat besproken. 
Die maandag middag hebben de kleinkinderen afscheid genomen. Nina (8 jaar) heeft wederom een mooie tekening op school mogen maken. Het was moeilijk en zwaar voor haar ze heeft vanaf begin af aan alles mee gekregen en ze begrijpt alles heel goed. De jongste (bijna 1) vond het alleen maar mooi om opa weer te zien en begon heel hard te lachen. De middelste kleinkind woont in Rusland dus via de Iphone hebben ze elkaar nog gezien. 

Dinsdag was het voor ons zover om afscheid te nemen. Om 11.00 zouden we met alle kinderen daar bij hun thuis komen. En met een bij elkaar geraapt gezin was het nog een volle bak. Harry lag samen met mijn moeder op het bed wat beneden stond, en wij hebben erom heen gezeten. We hebben met zijn allen een uur lang naar de muziek geluisterd die Harry erg mooi vond. Rond 12.00 kwam de huisarts. Alles werd aangesloten. De morfine was al eerder via een pompje aangesloten. Nu zou hij dus ook via een pompje een slaapmiddel krijgen. We hebben nog snel gedag kunnen zeggen. Na een onrustige heftige dag en nacht, waarin we met elkaar om de beurt hebben gewaakt bij hem. Is hij in het bijzijn van zijn dochter, zoon en mijn moeder overleden op 21-11-12. Ik was op dat moment thuis om even te slapen omdat ik de nachten ervoor bij mijn moeder en Harry ben geweest. Nadat ik het nieuws heb gehoord ben ik op de fiets gestapt en daar naar toe gegaan. Hij lag daar heel mooi en vredig. Zijn wens was ook als hij was overleden dat wij op zijn leven zouden toosten. Dit hebben we ook gedaan toen iedereen er was. De een met een wijntje en de ander met speciaal biertje die hij heel erg graag dronk. 

Nu je dit verhaal wat eigenlijk nog geen eind heeft hebt gelezen, begrijp je misschien wat voor strijd het is geweest die Harry heeft moeten maken. Voor mijn gevoel stond ik aan de zijlijn toe te kijken en kon ik zo weinig voor hem doen. Vanaf het moment dat we te horen kregen dat hij kanker had wisten wij al, dit gaat hij niet overleven. 

Ik moest wat doen maar ik wist niet wat. Ik wilde wat doen maar ik wist niet wat. Totdat mijn nichtje op twitter aankondigde dat ze wilde gaan fietsen. Toen wist ik het ik ga ook mee doen met deze monstertocht. Mijn neefje had ook al besloten om mee te doen. We hebben ons ingeschreven al een paar weekjes voordat Harry kwam te overlijden. 

Fietsen is voor mij een stukje ontspanning en ik vind het heerlijk om het te doen. Nu kan ik het combineren met iets goeds. meer onderzoek tegen kanker. 

Mijn doel is dan ook om zoveel mogelijk geld op te halen zodat er meer onderzoek gedaan kan worden tegen kanker. 

Ik hoop dat als we 10 jaar verder zijn en ik mijn verhaal vertel over Harry dat er mensen zijn die dankzij al deze onderzoeken enz. het verhaal wat zij hebben mee gemaakt kunnen na vertellen. Zodat ik kan zeggen dat ik daar 10 jaar geleden aan mee heb gewerkt voor meer onderzoeken. 

Het is duidelijk een monstertocht voor mij. Ik ben niet super ervaren op de racefiets en mijn gewicht op dit moment is ook niet echt ideaal. Ik ben op dit moment ondanks de kerstdagen erg hard bezig om toch wat gewicht te verliezen. In het nieuwe jaar als alles weer rustig is zonder al die feetjes hoop ik dat het nog beter gaat. Ik hoop dus ook dat ik in juni op een mooi gewicht zit en dat ik al die kilo´s die ik nu teveel heb niet mee hoeft te slepen op de fiets. Dit is een lang geleden belofte ook geweest naar Harry!

Met dit wil ik mijn verhaal voor vandaag afsluiten. Volgende keer zal ik vertellen over de bijzondere crematie. En mijn ervaringen met de trainingen die ik volg. 

en dan nog iets wil je mij steunen en een donatie geven dit kan natuurlijk altijd..

we zien graag je donatie op:

http://www.rideforhope.nl/Team-Harry/

Succes berichtjes zijn ook altijd van harte welkom!!!

Veel liefs Bregje

voor de eerste keer een weblog. Wat spannend allemaal en het is nog flink uitproberen en zoeken hoe dit allemaal werkt. als ik wat verder ben moet uitzoeken enz. zal ik jullie uit leggen waarom ik deze blog ben gestart

groetjes bregje